Een aluminium racer met een onbeschrijfelijk prettige rit
Matt Phillips
“Dus een voormalige stierenrijder en ook een verkoper van keukengerei gaan fietsen maken in Oregon, het merk een Vlaamse naam geven en Godzilla gebruiken als hun mascotte”
Het lijkt het begin van een grap, maar dat is het niet. Zijn Stoemper.
Wat is Vlaams voor ‘Godzilla?’ Matt Phillips
De voormalige stierenrijder is Todd Gardner, die Stoemper-fietsen bouwt en schildert in Springfield, Oregon. (Dropouts en mind-tubes worden buitenshuis bewerkt.) Gardner was meer dan 20 decennia lasser en minstens 12 framebouwer. Hij werkte bij Burley – toen het bedrijf tandem- en enkele frames creëerde – voordat hij Stoemper en mountainbike-verpleegkundige begon fabrikant Bronto Bikes. Gardner heeft misschien geen wijdverbreide naamsbekendheid, maar veel framebouwers die ik heb gesproken, hebben bewondering voor zijn werk uitgedrukt.
Todd Gardner reed vroeger op stieren, tegenwoordig last hij frames Matt Phillips
De echtgenote van Gardner is de in België gevestigde David Alvarez, die de zakelijke kant regelt. Hij zit al een tijdje in de fietsindustrie – hij werkte in marketing- en verkoopfuncties bij merken als Ridley Bikes en Speedplay – maar heeft momenteel een echte baan als reclame voor keukengerei. Het was Alvarez die het idee creëerde om vijf van de lenteklassiekers – Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Amstel Gold, Luik-Bastenaken-Lige – in zeven dagen af te reizen als een methode om het merk in 2012 te lanceren, een idee zo afschuwelijk dat het Stoepid-week werd genoemd. Bicyclings Bill Strickland deed mee en stelde een verslag op met de titel “The Best Worst Day”, dat gevonden en gelezen zou moeten worden.
Een tweekleurige afwerking is inventaris, maar aangepaste verf is ook toegankelijk Matt Phillips
De Darrell is een Stoempers racefiets met aluminium frame die, volgens de website, ontworpen is om de shit uit te racen. Het hoofdembleem is Godzilla brullend, evenals het frame is een reserveontwerp dat is ontdaan van vrijwel alle filigraan. Geen kenmerkende vormgeving, geen revolutionaire technologieën – het is een fiets die eruitziet alsof hij gebouwd is voor snelheid en alle compromissen die daarbij horen. Maar, zoals mij keer op keer werd bewezen, raad nooit: laat de fiets je zijn verhaal vertellen op de weg.
Ik legde meer dan 1.000 mijl op de Darrell totdat ik hem aan mijn collega’s overhandigde om te rijden. Ik kende de motor goed en had alle verrassingen doorstaan die hij bood, dus het was leuk om te zien hoe iedereen hetzelfde doormaakte.
Alleen de uitvaleinden en balhoofdbuizen zijn niet in eigen huis gemaakt. Matt Phillips1-tester nam de Darrell onmiddellijk na het rijden op een vergelijkbare stalen racefiets. Terugkomend in de rit met een verbaasde uitdrukking, keek hij heen en weer tussen de aluminium Darrell en de stalen fiets. Deze fiets, zei hij, wijzend in de Darrell, rijdt meer als een stalen fiets dan de stalen fiets.
De zachtheid van deze Darrell is wat zo verrassend is. Alles eraan zou impliceren dat het een verbazingwekkend wezen zou moeten zijn, met een gebrul zo luid als Godzillas. Echter, zijn teddybeer dan razende reptiel.
Niets verandert beter dan Dura Ace 9070 Di2 Matt Phillips
De rit is gedempt en net een beetje glad, hoewel het straatoppervlak door het frame zoemt over de gemiddelde carbonfiets. Een gedempte plof telegrafeert de grotere brokken: de Darrell is niet hard, maar ook niet helemaal meegaand. Het is een mengelmoes van de stereotiepe rijeigenschappen van titanium, staal en koolstof; een gevoel dat specifiek is voor aluminium fietsen. Het voelt niet veerkrachtig / levendig / veerkrachtig aan als een stalen frame, maar het is lichter / sneller / responsiever dan een stalen frame. Over het algemeen zou ik zeggen dat het meer aanvoelt als een racefiets in vergelijking met de stalen Rock Lobster, en dat het gewoon te comfortabel kan zijn, maar op een andere manier.
De Darrell is meer dan je verwacht, en ook erg leuk Matt Phillips
De bediening is levendig, niet reflecterend, en de hoeveelheden zijn vrij standaard. De recensiefiets van 54 cm had een balhoofdbuis van 73 graden met een 43 mm offset-vork en 408 mm-steunen; zijn bewegingen zijn midden op de weg om een racefiets te krijgen. Het is een van die fietsen die snel genoeg is om snel te voelen, stabiel genoeg om zich veilig te voelen en zonder opvallende eigenschappen, maar dat lijkt nog steeds alles te zijn wat de rijder in de huidige tijd wil.
De Chris King PF30 BB was stil en soepel Matt Phillips
De stijfheid van het frame is voldoende: ik gebruik de uitdrukking omdat veel vissers er op de een of andere manier geen commentaar op hebben gegeven. Niemand was gemotiveerd genoeg om hun logs te vullen met epische odes aan de werkzaamheid, maar niemand zei dat het ook niet stijf was. Het enige gesprek dat we hadden over stijfheid was dat de Darrell minder stijf is dan de stijfste carbon racefietsen, een mening die zelfs de lichtste van onze testrijders vasthoudt. Maar dit was niet zo’n “goed versus slecht” gesprek.
Strepen voor dagen Matt Phillips
Hoewel onopvallend stijf, voelt de Darrell nog steeds pittig en effectief aan op de beklimmingen. Ik knipte het door de Dolomieten, beklom onder andere de Porodi, Sella en Valparola, en had een van de beste klimervaringen van mijn hele leven. Een deel hiervan was te wijten aan een vreemde piek in mijn fietsfitness, maar het belangrijkste was dat de Stoemper me in staat stelde om het beste te halen uit wat ik op dat moment kon. Ik had nooit het gevoel dat ik was vertraagd of uitgeschakeld, en dat ik nooit een lichtere of lichtere rig wenste (zoals voorzien, 76 kg met pedalen, bidonhouders en een Powertap-wielset).
Thuis, genietend van hetzelfde tij van fitness, besloot ik de wekelijkse groepsrit te combineren en door te gaan voor enkele stadssprints. Ik voelde de Darrell-sprong, ik geloofde dat hij sneller ging, ik voelde de haast, maar ik voelde nooit dat het me beperkte. Eigenlijk was het altijd precies het tegenovergestelde.
Een gelakte en bijpassende Enve-straatvork is inbegrepen in de frameprijs Matt Phillips
Maar als je me precies zou vragen wat zijn opvallende eigenschappen zijn, wat maakt de Darrell uniek of indrukwekkend; of dat wat het makkelijker maakt, ik weet niet of ik een overtuigend antwoord zou kunnen bedenken.
Vanuit het aluminiumrijk is de Gaulzetti veel comfortabeler en veel woester; de Cannondale CAAD12 en Specialized Allez Sprint zijn veel minder duur en net zo goed als de Darrell. In mainstream carbon blijven de prestaties vooruitgaan terwijl de kosten blijven dalen. Fietsen van staal en titanium roepen een passie op die aluminium niet doet.
De klimafstandsbediening is slechts een van mijn favoriete dingen over Shimano Di2 Matt Phillips
Hier is echter het andere verrassende aan de Darrell: het is een opvallende fiets zonder opvallende eigenschappen. Het is een van die zeldzame fietsen die alleen “meer” is. Meer dan je verwacht; meer dan de som van zijn componenten. Sneller, sneller, comfortabeler en beter dan het schijnbaar zou moeten zijn. En ook een genot om naar te kijken. En breekbaar. Een fiets die elke rit plezierig maakt. Een fiets waar ik nooit een slechte dag op heb gehad. Een fiets waarvan ik zeg: waarom kunnen niet meer fietsen zo zijn? Een fiets-ID hoef je nooit meer los te laten.
De capaciteiten van Gardner worden bewonderd door andere raambouwers Matt Phillips
Prijzen beginnen bij het frame, in 11 voorraadmaten (45 tot 62 centimeter) met tweekleurige verf en Enve 2.0 vork. Keuzes zonder kosten omvatten een rechte of taps toelopende balhoofdbuis; remstijl (schijf, cantilever of remklauw); soldeer- of klem-voorderailleur; en Engels schroefdraad of PF30 trapashuis. Aangepaste verf, geometrie en nog veel meer zijn ook beschikbaar.
